De Mijn

Ooggetuige

Krijgsgevangen in Indië en Japan (1942-1945)

door Ton Verstraaten

 

Het verdere leven van Ton Verstraaten.

Weer naar Indië

Ton keert, inmiddels getrouwd met Lenie, in september 1948 terug naar Indië en hervat zijn werkzaamheden bij zijn werkgever, de Borsumij. In augustus 1950 wordt in zijn toenmalige standplaats Pontianak, op Borneo, zoon Jan geboren. Zoon Dries wordt in mei 1953 in Soerabaja geboren; echtgenote Lenie overlijdt op 31 jarige leeftijd in het kraambed. Zij wordt begraven in Soerabaja.

Terug naar Nederland

Ton keert in september 1953 met zijn zoons terug naar Nederland. Hij vindt onderdak bij zijn ouders in Leiden. In juni 1955 trouwt hij met Gé. Zij gaan wonen in Oegstgeest. Ton treedt in februari 1956 in dienst van een verzekeringsmaatschappij en zal daar tot zijn pensioen in december 1977 in dienst blijven. In april 1956 wordt dochter Marjan geboren en in september 1960 zoon Peter.

Oogziekte

In augustus 1962 verhuist het gezin naar Deventer. Ton en Gé worden grootouders van zeven kleinkinderen.
Het gezichtsvermogen van Ton gaat helaas al snel na zijn pensionering hard achteruit door de oogziekte glaucoom. In de loop van de jaren wordt Ton praktisch blind. Zijn dagen vult hij o.a. met het luisteren naar cassettebandjes met klassieke muziek en met het luisteren naar gesproken boeken.
Zoon Dries overlijdt in oktober 1993. In maart 2003 overlijdt echtgenote Gé. Ton woont de laatste twee jaren van zijn leven in Bejaardentehuis Humanitas te Deventer. Hij helpt daar nog mee met de voorbereidingen van de viering van het 40 jarig bestaan van het tehuis.

Op 13 april 2005 overlijdt Ton op 87 jarige leeftijd.




Anthonie (Ton) Verstraaten
(Leiden 1 december 1917 - Deventer 13 april 2005)